ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ
Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση η Πάτμος είναι ένας από τους δύο τόπους στον κόσμο που ακούστηκε η φωνή του Θεού. Πιο συγκεκριμένα στο “Ιερό σπήλαιο της Αποκάλυψης”, που υπάρχει ακόμα και σήμερα, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης συνομίλησε με τον Θεό και εκείνος του απήγγειλε το ιερό βιβλίο της Αποκάλυψης που ο Ιωάννης κατέγραψε με την βοήθεια του μαθητή του Πρόχορου. Το βιβλίο αυτό έχει προκαλέσει τον θαυμασμό και το δέος μεταξύ των Χριστιανών πιστών, οι οποίοι το θεωρούν προφητικό και προσέρχονται από τα πέρατα του κόσμου για να επισκεφθούν και προσκυνήσουν τούτο τον τόπο.
Η Πάτμος είναι ένας τόπος ευλογημένος από τον Θεό με αξιοθαύμαστη φυσική ομορφιά και πλούσια πολιτισμική και κυρίως θρησκευτική κληρονομιά. Είναι ένας πνευματικός φάρος που ακτινοβολεί στα πέρατα του κόσμου, καλώντας τους πιστούς να προσέλθουν για να βιώσουν την μοναδική του θεϊκή και μυστηριακή αύρα.
 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΚΑΣΤΕΛΛΙΟΥ Φυσικός οχυρός λόφος, το Καστέλλι υψώνεται δυτικά τής Σκάλας και βόρεια τής Χώρας και προσφέρει απρόσκοπτη θέα προς τρεις κόλπους: τής Σκάλας (προς ανατολή), τού Χοχλακά (νοτιοδυτικά) και τού Μέρικα (προς βορρά), ενώ στον ορίζοντα διακρίνονται τα νησιά τής Νάξου και τής Ικαρίας, παράγοντες που εξηγούν την επιλογή τής θέσης από τούς αρχαίους κατοίκους τού νησιού για να κτίσουν την ακρόπολή τους. Σήμερα, στο Καστέλλι διατηρούνται εντυπωσιακά λείψανα οχύρωσης που χρονολογούνται στο τέλος τής κλασσικής περιόδου (τέλος 4ου αιώνα π.Χ.) και τα οποία είναι ορατά κατά την ανάβαση από την Σκάλα. Από το τείχος διασώζονται σε μεγάλη έκταση και ύψος σημαντικά τμήματα του οχυρωματικού περιβόλου, καθώς και ορθογώνιοι πύργοι, με τα χαλάσματα τού νοτιοανατολικού πύργου να φθάνουν τα 3,5μ., ενώ στο βορειοδυτικό πύργο (λίγο πιο ψηλά από τον μικρό ναό τού Αγίου Κωνσταντίνου, και ο οποίος φαίνεται ανεξάρτητος από την κύρια οχύρωση) διασώζεται η πύλη εισόδου μαζί με τμήμα σκάλας με έξι βαθμίδες. |
 OΙ ΜΥΛΟΙ Κτισμένοι στα ανατολικά τής Ιεράς Μονής Πάτμου, στην κορυφή λοφίσκου με θέα προς την θάλασσα, οι τρεις ανεμόμυλοι τής Χώρας έδωσαν το όνομά τους στην γειτονική συνοικία τών Μύλων και από την στιγμή τής αποκατάστασής τους το 2010, αποτελούν ένα επιπλέον κόσμημα τού νησιού. Οι ανεμόμυλοι (δύο εκ των οποίων χρονολογούνται στο 1588, και ο τρίτος κτισμένος το 1863) έπεσαν σε αχρηστία στα τέλη τής δεκαετίας 1950, όταν η βιομηχανική αλευροποιία αντικατέστησε την παραδοσιακή παραγωγή όπως έγινες σε όλη την Ευρώπη οι μύλοι ερημώθηκαν. Σήμερα, ο πρώτος μύλος επαναλειτουργεί ως αλευρόμυλος, με απώτερο σκοπό όχι μόνον να προσφέρει στους επισκέπτες του την εικόνα τής παραδοσιακής τεχνολογίας παραγωγής αλεύρου, αλλά και να συνδράμει στην αναβίωση των παραδοσιακών επαγγελμάτων τού αλευρά και τού φούρναρη και την παραγωγή προϊόντων πραγματικά αλλοτινών. Ο δεύτερος ανεμόμυλος, χάρη στην αντικατάσταση τής μυλόπετρας από γεννήτρια και την τοποθέτηση μεταλλικού δοκού κύλισης για την φτερωτή με μηχανικό φρένο, είναι σε θέση να παράγει ηλεκτρισμό από την αιολική ενέργεια. Τέλος, το σχέδιο για τον τρίτο ανεμόμυλο είναι η παραγωγή νερού. |
 Η ΠΕΤΡΑ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΚΑΤΣΟΥ Σύμφωνα με τον θρύλο, η Πέτρα της Καλλικατσού δεν είναι άλλο παρά η κατάρα μιας μάνας που (κυριολεκτικά) έπιασε τόπο: δελεασμένη από την πανέμορφη θάλασσα τού κόλπου, και ενώ μόλις είχε κοινωνήσει, μια κοπέλα θέλησε να βουτήξει στα νερά της. Η μητέρα της τής το απαγόρεψε, αυτή ωστόσο επέμενε, προκαλώντας τον θυμό τής πρώτης. Εξαγριωμένη, αυτή φώναξε: «Αν πας, πέτρα να γίνεις». Γεωλογικά, ο Βράχος της Καλλικατσού είναι ένα ηφαιστειακό λατυτοπαγές από την εποχή ηφαιστειακής δραστηριότητας στην περιοχή (προ τεσσάρων εκατομμυρίων χρόνων), που σχηματίστηκε από την συγκόλληση πολλών ηφαιστειακών βολίδων, ενώ το σχήμα της προέρχεται από τον τρόπο σύνδεσης των υλικών τής βασαλτικής λάβας από την οποίαν προήλθε. |